Akty prawne

Dz.U.96.158.813

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA ORAZ ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

z dnia 17 grudnia 1996 r.

w sprawie ewidencji gruntów i budynków.^*

(Dz. U. z dnia 31 grudnia 1996 r.)

Na podstawie art. 26 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

Dział I

CZĘŚĆ OGÓLNA

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje:

1) sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków, zwanej dalej "ewidencją",

2) zakres danych (informacji szczegółowych) objętych tą ewidencją,

3) sposób i terminy sporządzania terenowych i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w ewidencji,

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496).

§ 2. 1. Ewidencja ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby zagospodarowania przestrzennego, wymiaru podatków, innych obciążeń publicznoprawnych, oznaczenia nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej i gospodarki gruntami oraz zapewnienie ochrony interesów majątkowych stron obrotu nieruchomościami.

2. Ewidencja obejmuje dane dotyczące praw przedmiotowych i podmiotowych. W opisie przedmiotów wykorzystuje się dane gromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Informacje dotyczące praw podmiotowych wynikają z danych ujawnionych w księgach wieczystych i innych dokumentach.

3. Zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji obejmuje informacje dotyczące:

1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeśli zostały założone dla nieruchomości, w której skład wchodzą grunty,

2) budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych,

3) właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i komunalnych - innych osób fizycznych i prawnych, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części,

4) miejsca zamieszkania lub siedziby osób wymienionych w pkt 3,

5) wpisu do rejestru zabytków.

§ 3. 1. Ewidencja obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem morza terytorialnego.

2. Ewidencja stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie.

§ 4. 1. Przedmiotami ewidencji są działki gruntu oraz budynki.

2. Działkę gruntu, zwaną dalej "działką", stanowi ciągły obszar gruntu, jednorodny ze względu na stan prawny.

3. Działki graniczące ze sobą można wykazywać w ewidencji gruntów, nawet gdy stanowią przedmiot tych samych praw, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach szczególnych,

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach dotyczących stanu prawnego nieruchomości; dokumentami tymi są księgi wieczyste, zbiory dokumentów, akty notarialne, akty własności ziemi, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne,

3) ich wydzielenie jest celowe ze względu na stan faktyczny.

4. Tereny komunikacyjne (koleje, drogi i inne) oraz grunty pod wodami (rzekami, potokami, rowami i innymi), w razie wzajemnego przecinania się, stanowią odrębne działki, jeżeli:

1) wody powierzchniowe, z wyjątkiem płynących rurociągami lub krytymi kanałami, dzielą tereny kolejowe i drogi na odrębne działki,

2) kolej dzieli drogi na odrębne działki,

3) drogi wyższej kategorii dzielą drogi niższej kategorii na odrębne działki.

5. Budynkiem, w rozumieniu rozporządzenia, jest budynek określony w przepisach prawa budowlanego, wymagający zgłoszenia lub pozwolenia na budowę. Za budynek uważa się również jego część stanowiącą segment pionowy w układzie bliźniaczym lub szeregowym i będącą przedmiotem odrębnych praw własności, choćby była wzniesiona na jednej działce i stanowiła jedną całość architektoniczną.

6. Lokalem w rozumieniu rozporządzenia jest lokal określony w przepisach o własności lokali.

7. Ewidencja nie obejmuje budynków:

1) położonych na gruntach, które uważa się zgodnie z odrębnymi przepisami za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa,

2) na terenach zamkniętych, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.

8. Pole powierzchni działki określa się w hektarach i wykazuje z dokładnością zapisu do jednego metra kwadratowego.

§ 5. 1. Podmiotami ewidencji są właściciele (współwłaściciele) gruntów oraz budynków.

2. Podmiotami ewidencji są również użytkownicy (współużytkownicy) wieczyści oraz samoistni posiadacze (współposiadacze) gruntów.

3. Współwłaściciele, o których mowa w ust. 1, oraz współużytkownicy wieczyści i współposiadacze samoistni, o których mowa w ust. 2, są podmiotami ewidencjonowanymi wspólnie.

4. Podmioty ewidencji wykorzystywane są do identyfikacji gruntów oraz ich zaliczania do grup rejestrowych, o których mowa w § 25 ust. 1.

§ 6. 1. Prowadzenie ewidencji jest działaniem ciągłym.

2. Wojewoda, wykonując zadania organu państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej, określone w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zapewnia współdziałanie organu prowadzącego ewidencję z ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, w celu zapewnienia aktualności ewidencji, racjonalnego wykorzystania zasobów osobowych i sprzętowych, właściwego zabezpieczenia zbiorów oraz sprawnej obsługi osób korzystających z ewidencji, a także ustala administratora sieci komputerowej oraz określa tryb udzielania i zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników sieci.

3. Prowadzenie ewidencji obejmuje czynności prawno-administracyjne oraz techniczne. Czynności techniczne związane są z obsługą zbiorów danych ewidencyjnych i osób korzystających z tych zbiorów.

4. Czynności techniczne wykonuje ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, zwany dalej "ośrodkiem dokumentacji".

§ 7. 1. Ewidencja stanowi jeden spójny system informacyjny.

2. Ewidencję prowadzi się w dostosowaniu do administracyjnego podziału kraju, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 21 ustawy.

3. Wgląd do ewidencji nie obejmuje źródłowej dokumentacji geodezyjnej.

4. Wyrysy i wypisy (wydruki) z ewidencji oraz kopie map ewidencyjnych są dokumentami urzędowymi, jeżeli zostały uwierzytelnione przez organ prowadzący ewidencję.

5. Opłaty za wydanie dokumentów wymienionych w ust. 4 stanowią środki Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.

§ 8. 1. Ewidencję prowadzi się w systemie informatycznym, którego podstawę stanowi komputerowa baza danych.

2. Komputerowa baza danych ewidencyjnych stanowi integralną część państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

3. Wchodzące w skład bazy komputerowej zbiory danych podlegają archiwizacji.

§ 9. 1. Ewidencja zawiera dane wynikające ze stanów prawnych, a w przypadku braku tych danych, przyjmuje się dane wynikające ze stanów faktycznych.

2. Stan prawny i faktyczny dotyczy przedmiotu i podmiotu ewidencji.

3. Zapisy w ewidencji są zgodne z treścią danych, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentów uzyskanych w wyniku czynności urzędowych lub dostarczonych przez osoby zainteresowane.

Rozdział 2

Podział kraju dla celów ewidencji

§ 10. 1. Dla założenia i prowadzenia ewidencji przyjmuje się istniejący podział obszaru kraju dla celów ewidencji, oparty na zasadniczym terytorialnym podziale państwa.

2. Podstawowymi obszarami podziału kraju dla celów ewidencji są:

1) jednostka ewidencyjna,

2) obręb,

3) działka.

3. Powstałe w związku z przyjęciem podziału obszaru kraju dla celów ewidencji sieci granic stanowią układ odniesień przestrzennych dla danych o przedmiotach i podmiotach objętych ewidencją oraz dla informacji geograficznych przypisywanych obszarom tego podziału w ramach krajowego systemu informacji o terenie.

§ 11. 1. Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy.

2. Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz obowiązujący identyfikator rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego.

§ 12. 1. Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby.

2. Podziału na obręby i ustalenia ich granic dokonuje organ prowadzący ewidencję, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami statystycznymi i zagospodarowania przestrzennego. Wyniki tych ustaleń wykazuje się na mapie przeglądowej sporządzonej w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10.000 lub 1:25.000.

3. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe.

4. Granice obrębów powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości i sołectw.

5. Granice obrębów stanowią granice działek. Obszar obrębu tworzy powierzchnia wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład.

6. W miastach (dzielnicach), tam, gdzie to możliwe, granice obrębów pokrywają się z granicami określonymi w szczególności przez wody, ulice, linie kolejowe i obejmują w całości tereny o jednorodnej zabudowie i zagospodarowaniu.

7. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić obręb ewidencyjny.

8. Obręb otrzymuje numer porządkowy lub nazwę oraz numer porządkowy identyfikujący go jednoznacznie w obszarze jednostki ewidencyjnej.

9. W obszarze obrębu działkę identyfikuje numer porządkowy, który, raz ustanowiony, pozostaje elementem odpowiednio związanym z oznaczeniem każdej jej części powstałej w razie podziału. W przypadku połączenia działek, nowo powstałą działkę oznacza się nowym numerem porządkowym.

Rozdział 3

Dane ewidencyjne

§ 13. 1. Dane ewidencyjne przechowuje się w formie komputerowych zbiorów danych opisowych oraz mapy numerycznej.

2. Zbiory główne stanowią:

1) Wykaz podmiotów oznaczony symbolem - WP,

2) Rejestr gruntów oznaczony symbolem - RG,

3) Rejestr budynków oznaczony symbolem - RB,

4) Kartoteka budynków oznaczona symbolem - KB,

5) Lista władających oznaczona symbolem - LW.

3. Zbiory pomocnicze stanową:

1) Skorowidz działek oznaczony symbolem - SD,

2) Skorowidz adresów budynków oznaczony symbolem - SB,

3) Archiwum zapisów wycofanych oznaczone symbolem - AZ,

4) Dziennik zgłoszeń zmian oznaczony symbolem - DZ,

5) Zestawienie gruntów oznaczone symbolem - ZG.

§ 14. 1. Wykaz podmiotów stanowi rejestr podmiotów. Rejestr prowadzony w granicach obrębu i jednostki ewidencyjnej służy do rejestracji i identyfikacji podmiotów ewidencji wymienionych w § 5 ust. 1 i 2 oraz służy do ustalenia łącznego stanu posiadania podmiotu w obrębie i jednostce ewidencyjnej.

2. Pozycję rejestrową tworzy pozycja wykazu podmiotów. Pozycję rejestrową stanowi ewidencyjny opis podmiotu zgodny z danymi wymienionymi w § 24 ust. 2. Pozycja ta jest określona numerem, który może być użyty tylko raz dla celów identyfikacyjnych.

3. W wykazie pozycji rejestrowych właściciele lokali figurują jako współwłaściciele lub współużytkownicy wieczyści w częściach ułamkowych gruntu zabudowanego. Dane opisowe o budynku, w którym wyodrębniono lokale, znajdują się w kartotece budynku.

4. Dla każdego podmiotu, o którym mowa w § 5 ust. 3, tworzącego pozycję rejestrową określa się charakter współwłasności lub współużytkowania wieczystego (ułamkowa, łączna) oraz wysokość udziału we współwłasności lub współużytkowaniu.

5. Zakres informacji zawartych w wykazie podmiotów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 15. 1. Rejestr gruntów zawiera ewidencyjne opisy działek, identyfikuje te działki z określoną w rozumieniu Kodeksu cywilnego nieruchomością oraz umożliwia wyszukanie danych opisujących budynki wchodzące w skład nieruchomości.

2. Rejestr gruntów dzieli się na jednostki rejestrowe gruntów odpowiadające poszczególnym nieruchomościom położonym w granicach obrębu.

3. Jednostka rejestrowa gruntów, oznaczona identyfikatorem, zawiera informacje przedmiotowe i podmiotowe; informacje podmiotowe oznaczone są numerem pozycji rejestrowej, a informacje przedmiotowe tworzy ciąg ewidencyjnych opisów działek wchodzących w skład nieruchomości, zawierających dane wymienione w § 26 ust. 1.

4. Identyfikator jednostki rejestrowej gruntów składa się z:

1) symbolu oznaczonego literą "G",

2) numeru pozycji rejestrowej,

3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.

5. Działki ewidencyjne, dla których stwierdza się jedynie posiadanie samoistne, wykazywane są w jednej jednostce rejestrowej gruntów dla określonej pozycji rejestrowej.

6. Zakres informacji zawartych w Rejestrze gruntów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 16. 1. Rejestr budynków zawiera dane ewidencyjne o budynkach stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności (nieruchomość budynkowa).

2. Rejestr budynków dzieli się na jednostki rejestrowe budynków, odpowiadające poszczególnym nieruchomościom budynkowym.

3. Jednostkę rejestrową budynków, oznaczoną identyfikatorem, tworzy ciąg ewidencyjnych opisów budynków wchodzących w skład jednej nieruchomości budynkowej oraz informacja o powiązaniu z działką gruntową, na której te budynki są wzniesione.

4. Identyfikator jednostki rejestrowej budynków składa się z:

1) symbolu oznaczonego literą "B",

2) numeru pozycji rejestrowej,

3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.

5. Zakres informacji zawartych w Rejestrze budynków określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 17. 1. Kartoteka budynków zawiera dane opisujące budynki. Kartotekę budynków tworzy ciąg danych opisujących budynki, przy czym każdy opis oznaczony jest numerem działki, na której wzniesiony jest budynek w dniu założenia kartoteki, oraz kolejnym numerem budynku w ramach tej działki.

2. Zakres danych zawartych w Kartotece budynków określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 18. 1. Lista władających służy do identyfikacji osób i jednostek organizacyjnych, które na mocy odrębnych uprawnień do nieruchomości lub jej części są jej posiadaczami zależnymi.

2. Pozycję listy oznaczoną w ramach jednostki ewidencyjnej numerem porządkowym, stanowiącym numer ewidencyjny władającego, tworzy ewidencyjny opis władającego zgodny z danymi określonymi w § 24 ust. 2 oraz numer grupy (podgrupy) rejestrowej.

3. Zakres danych zawartych w Liście władających określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 19. 1. Skorowidz działek służy do identyfikacji działek z jednostką rejestrową.

2. Skorowidz adresów budynków służy do identyfikacji adresu budynku z jednostką rejestrową i działką.

3. Zakres danych zawartych w Skorowidzu działek i Skorowidzu adresów budynków określają załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia.

§ 20. Archiwum zapisów wycofanych obejmuje dane wycofane z ewidencji w wyniku aktualizacji i umożliwia odtworzenie dokonywanych zmian.

§ 21. 1. Dziennik zgłoszeń zmian służy do ewidencjonowania dokumentów i zgłoszeń stanowiących podstawę dokonywania zmian.

2. Zakres informacji zawartych w Dzienniku zgłoszeń zmian określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.

§ 22. 1. Zestawienie gruntów stanowi zbiór służący w szczególności do ustalania lub określania wymiaru obciążeń publicznoprawnych, związanych z gruntami i budynkami.

2. Zestawienie gruntów stanowi spis powierzchni ogółem i wartości wszystkich użytków i klas gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych (leśnych) i nieruchomości, z uwzględnieniem ich przynależności do poszczególnych grup rejestrowych.

3. Zestawienie gruntów sporządza się dla obrębu i jednostki ewidencyjnej.

4. Zakres danych zawartych w Zestawieniu gruntów określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.

§ 23. 1. Mapa ewidencyjna gruntów i budynków, zwana dalej "mapą ewidencyjną", przedstawia usytuowanie działek i budynków w przestrzeni.

2. Mapa ewidencyjna jest mapą numeryczną. Jej edycję stanowią mapy obrębowe o kroju arkuszowym.

3. Mapa ewidencyjna zawiera:

1) granice jednostek terytorialnego podziału państwa,

2) granice jednostek ewidencyjnych,

3) granice obrębów,

4) granice działek,

5) opis i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,

6) opis i kontury klas gleboznawczych,

7) usytuowanie budynków,

8) stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,

9) numery ewidencyjne działek,

10) numery porządkowe budynków,

11) numery ewidencyjne budynków,

12) numery punktów załamania linii granicznych,

13) nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych,

14) informacje porządkowe przewidziane odrębnymi przepisami.

4. Mapa ewidencyjna, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, przyjmuje skale: 1:500, 1:1.000, 1:2.000 lub 1:5.000.

§ 24. 1. Dane ewidencyjne dotyczące podmiotu (podmiotów) ewidencji stanowią:

1) określenie podmiotu,

2) numery pozycji rejestrowych,

3) rodzaj współwłasności lub współużytkowania wieczystego,

4) udział we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym,

5) numer grupy rejestrowej.

2. Określenie podmiotu ewidencji następuje przez podanie:

1) dla osób fizycznych:

a) nazwiska, imion oraz imion rodziców,

b) adresu stałego zamieszkania,

c) identyfikatora zgodnego z systemem PESEL,

2) dla osób prawnych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej:

a) nazwy pełnej i skróconej,

b) siedziby,

c) identyfikatora zgodnego z rejestrem REGON,

d) numeru rejestru podmiotów gospodarczych,

3) dla Skarbu Państwa:

a) nazwy "Skarb Państwa",

b) pełnej nazwy jednostki organizacyjnej, która Skarb Państwa reprezentuje,

c) siedziby jednostki organizacyjnej,

4) dla gminy (związku międzygminnego):

a) pełnej nazwy gminy (związku),

b) siedziby gminy (związku).

3. Do określenia podmiotu ewidencji mogą być stosowane także inne systemy identyfikacyjne.

§ 25. 1. Ustala się następujący podział gruntów na grupy rejestrowe:

1) grupa 1 - grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste,

2) grupa 2 - grunty Skarbu Państwa przekazane w użytkowanie wieczyste,

3) grupa 3 - grunty państwowych osób prawnych,

4) grupa 4 - grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste,

5) grupa 5 - grunty gmin i związków międzygminnych, przekazane w użytkowanie wieczyste,

6) grupa 6 - grunty komunalnych osób prawnych,

7) grupa 7 - grunty osób fizycznych,

8) grupa 8 - grunty spółdzielni,

9) grupa 9 - grunty kościołów i związków wyznaniowych,

10) grupa 10 - grunty wspólnot gruntowych,

11) grupa 11 - grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich.

2. W ramach grupy 1 wyodrębnia się następujące podgrupy:

1) podgrupa 1.1 - grunty wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,

2) podgrupa 1.2 - grunty znajdujące się w zarządzenie lub posiadaniu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,

3) podgrupa 1.3 - grunty znajdujące się w zarządzie i posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,

4) podgrupa 1.4 - pozostałe grunty Skarbu Państwa.

3.  W ramach grupy 4 wyodrębnia się podgrupy:

1) podgrupa 4.1 - grunty tworzące zasób gruntów komunalnych,

2) podgrupa 4.2 - grunty komunalne znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu jednostek organizacyjnych gmin i związków międzygminnych,

3) podgrupa 4.3 - pozostałe grunty gminy (związków międzygminnych).

4. W ramach grupy 7 wyodrębnia się podgrupy:

1) podgrupa 7.1 - grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych,

2) podgrupa 7.2 - grunty nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych.

5. W przypadku współwłasności grunty zalicza się do odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów.

6. Szczegółowe zasady zaliczenia gruntów do grup i podgrup rejestrowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.

§ 26. 1. Dane ewidencyjne działki stanowią:

1) data ostatniej weryfikacji danych,

2) identyfikator działki składający się z właściwego identyfikatora rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego, uzupełnionego numerem obrębu i numerem działki,

3) identyfikator jednostki rejestrowej,

4) numer ewidencyjny władającego,

5) opis położenia działki,

6) numer rejonu statystycznego i obwodu spisowego,

7) wartość gruntu, o ile jest znana,

8) pole powierzchni ewidencyjnej,

9) numeryczny opis granic,

10) powierzchnie użytków z podziałem na klasy gruntu; powierzchnie możliwe do wyliczenia z numerycznych opisów konturów zawartych w mapie numerycznej wyłącza się z ewidencyjnego opisu działki,

11) oznaczenie księgi wieczystej lub innego dokumentu określającego własność,

12) oznaczenie gospodarstwa rolnego (leśnego), zgodnie z danymi organu właściwego w sprawach podatkowych,

13) numer wpisu do rejestru zabytków.

2. Numeryczny opis granic działki sporządza się przy użyciu współrzędnych uzyskanych w wyniku pomiarów bezpośrednich lub fotogrametrycznych, przedstawionych w państwowym geodezyjnym układzie odniesienia.

3. Kontury użytków gruntowych i klas gleboznawczych przedstawia się w sposób umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Elementy identyfikacyjne uzyskuje się w drodze pomiarów oraz digitalizacji map analogowych lub ortofotomapy.

4. Klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich zasięgi (kontury) i oznaczenia przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów.

§ 27. 1. Ze względu na sposób zagospodarowania oraz funkcję terenu, przewidzianą w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, rozróżnia się:

1) użytki rolne,

2) użytki leśne,

3) grunty zabudowane i zurbanizowane,

4) użytki ekologiczne oznaczone symbolem - E,

5) tereny różne oznaczone symbolem - Tr,

6) nieużytki oznaczone symbolem - N,

7) wody.

2. Użytki rolne dzielą się na:

1) grunty orne oznaczone symbolem - R,

2) sady oznaczone symbolem - S,

3) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,

4) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps.

3. Użytki leśne dzielą się na:

1) lasy i grunty leśne oznaczone symbolem - Ls,

2) grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone symbolem - Lz.

4. Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:

1) tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem - B,

2) tereny przemysłowe oznaczone symbolem - Ba,

3) inne tereny zabudowane oznaczone symbolem - Bi,

4) zurbanizowane tereny nie zabudowane oznaczone symbolem - Bp,

5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczone symbolem - Bz,

6) użytki kopalne oznaczone symbolem - K,

7) tereny komunikacyjne, w tym:

a) drogi oznaczone symbolem - dr,

b) koleje oznaczone symbolem - Tk,

c) inne komunikacyjne oznaczone symbolem - Ti.

5. Wody dzielą się na:

1) morskie wody wewnętrzne oznaczone symbolem - Wm,

2) wody śródlądowe płynące oznaczone symbolem - Wp,

3) wody śródlądowe stojące oznaczone symbolem - Ws,

4) rowy oznaczone symbolem - W.

6. Zurbanizowane tereny zabudowane, objęte klasyfikacją gleboznawczą, a także sady i użytki ekologiczne oznacza się w ewidencji symbolem złożonym z dwóch członów, z których pierwszy określa funkcję terenu, a drugi - rodzaj użytku, wynikający z przepisów w sprawie klasyfikacji gruntów i ustalony na obowiązującej mapie klasyfikacyjnej. Sadów i lasów o powierzchni mniejszej od 0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha nie wykazuje się w ewidencji.

7. Szczegółowe zasady zaliczania gruntów do poszczególnych użytków określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.

§ 28. 1. Dane ewidencyjne i opisowe budynku stanowią:

1) data ostatniej weryfikacji danych,

2) identyfikator budynku składający się z numeru działki w dacie założenia ewidencji budynkowej oraz numeru kolejnego budynku na tej działce; numer ten nie ulega zmianie przy podziałach działki,

3) aktualny numer działki, na której jest wzniesiony budynek,

4) liczba porządkowa w skorowidzu adresów,

5) numer jednostki rejestrowej z Rejestru gruntów lub Rejestru budynków,

6) numer i data wpisu do rejestru zabytków,

7) oznaczenie funkcji podstawowej budynku według wykazu kodów,

8) wartość budynku, jeżeli jest znana,

9) rok zakończenia budowy lub ostatniej modernizacji,

10) powierzchnia zabudowy w metrach kwadratowych,

11) liczba kondygnacji nadziemnych,

12) kod charakterystyki konstrukcyjno-budowlanej,

13) kod charakterystyki wyposażenia technicznego,

14) liczba lokali mieszkalnych,

15) liczba lokali o innym przeznaczeniu,

16) liczba garaży,

17) numery lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności w ramach budynków, wraz z podaniem ich funkcji i powierzchni użytkowych.

2. Kody charakterystyk budynku, o których mowa w ust. 1 pkt 12 i 13, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 29. 1. Ze względu na podstawową funkcję użytkową budynku ustala się następujące rodzaje budynków:

1) przemysłowe, produkcyjne i energetyczne,

2) transportu i łączności,

3) handlowe i usługowe,

4) składowe,

5) biurowe,

6) ochrony zdrowia i opieki społecznej,

7) mieszkalne,

8) oświaty, nauki, kultury i kultu religijnego,

9) produkcyjne i usługowe rolnictwa oraz gospodarcze,

10) inne.

2. Kody funkcji budynków określa się zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych (KRŚT), wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r.

Dział II

PROWADZENIE EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 30. 1. Przy prowadzeniu ewidencji wykorzystuje się dokumentację geodezyjną, która powstaje w wyniku pomiarów kraju wykonywanych na zlecenie państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej, czynności organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego oraz czynności osób realizujących swoje prawa związane z gruntem, budynkami lub lokalami.

2. Dane zawarte w ewidencji podlegają zmianie z urzędu lub na wniosek osób wymienionych w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51 ustawy.

3. Zmian w ewidencji dokonuje się na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także innych aktów normatywnych.

4. Wprowadzenie zmian na podstawie dokumentów nie wymienionych w ust. 3 oraz sprostowanie błędów i omyłek w ewidencji odbywa się w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

§ 31. 1. Prowadzenie ewidencji polega na podejmowaniu czynności związanych z zapewnieniem zgodnego z przepisami jej funkcjonowania, wydawaniu decyzji administracyjnych w zakresie przewidzianym w rozporządzeniu oraz podejmowaniu działań modernizacyjnych ewidencji.

2. Ewidencję zmodernizowaną lub założoną na podstawie niniejszego rozporządzenia prowadzi się w odniesieniu do poszczególnych obrębów.

§ 32. 1. Do zadań związanych z prowadzeniem ewidencji należą:

1) zakładanie ewidencji,

2) modernizacja ewidencji,

3) gromadzenie i aktualizacja danych o gleboznawczej klasyfikacji gruntów,

4) wprowadzanie zmian w ewidencji,

5) przeprowadzanie postępowania ewidencyjnego,

6) obsługa osób korzystających z ewidencji,

7) zarządzanie systemem informatycznym i utrzymywanie jego gotowości do przekazywania danych,

8) archiwizacja danych.

2. Zbiory danych poszczególnych jednostek ewidencyjnych wchodzą do lokalnej bazy danych krajowego systemu informacji o terenie.

§ 33. W celu założenia lub modernizacji ewidencji organ prowadzący ewidencję wydaje wykonawcom geodezyjnych prac terenowych imienne upoważnienia do wykonywania czynności z tym związanych.

Rozdział 2

Założenie ewidencji

§ 34. 1. Założenie ewidencji polega na wykonaniu czynności techniczno-administracyjnych, związanych z utworzeniem zbiorów głównych i pomocniczych oraz pozyskaniem po raz pierwszy danych niezbędnych do tego celu.

2. Ewidencję zakłada się, jeżeli:

1) ewidencja gruntów i budynków nie była założona w dniu wejścia w życie rozporządzenia,

2) ewidencja gruntów była założona, lecz ocena stanu technicznego wykazała brak jej przydatności dla celów modernizacji.

§ 35. 1. Rozpoczęcie prac związanych z założeniem ewidencji poprzedza opracowanie i zatwierdzenie projektu:

1) założenia ewidencji budynków i modernizacji istniejącej ewidencji gruntów albo

2) założenia ewidencji gruntów i budynków.

2. Projekt modernizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonuje się na zasadach określonych w § 40.

3. Organ prowadzący ewidencję opracowuje projekt i przedstawia go wojewodzie do zatwierdzenia. Zatwierdzenie odbywa się w drodze rozporządzenia opublikowanego w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

4. Zatwierdzony projekt stanowi podstawę do przystąpienia do czynności związanych z ustaleniem wykonawcy przewidzianych w nim prac.

5. Zawiadomienia o projektowanym terminie przystąpienia do zakładania ewidencji i zakresie prac dokonuje się przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób ogłaszania.

§ 36. 1. Założenie ewidencji wymaga opracowania operatu ewidencyjnego złożonego z:

1) komputerowych zbiorów danych,

2) operatu opisowo-kartograficznego,

3) operatu geodezyjno-prawnego.

2. Operat opisowo-kartograficzny jest standaryzowanym wydrukiem zawierającym połączone zawartości komputerowych zbiorów głównych i pomocniczych, w formie konwencjonalnych rejestrów i mapy.

3. Operat opisowo-kartograficzny prowadzi się w dostosowaniu do zachodzących zmian.

4. Operat geodezyjno-prawny jest zbiorem dowodów dokumentujących pierwotne wpisy do komputerowych zbiorów danych i podlega bieżącej aktualizacji w tej części, która dotyczy uzasadnień opisów ewidencyjnych. Operat jest przechowywany w ośrodku dokumentacji.

§ 37. 1. Przy złożeniu ewidencji stan prawny nieruchomości wykazuje się na podstawie ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów.

2. Stan prawny nieruchomości, która nie ma założonej księgi wieczystej ani zbioru dokumentów, może być wykazany na podstawie:

1) prawomocnych orzeczeń sądowych,

2) ostatecznych decyzji administracyjnych,

3) czynności prawnych dokonywanych w formie aktów notarialnych,

4) spisanych umów i ugód w postępowaniu sądowym i administracyjnym,

5) innych dokumentów posiadających moc dowodową dla ustalenia prawa własności lub władania.

3. Stwierdzenia stanu prawnego dokonuje się z uwzględnieniem dokumentów udostępnionych przez zainteresowanych.

4. Dokumenty potwierdzające stan prawny nieruchomości oraz protokoły i inne materiały o charakterze dowodowym, które powstały w trakcie czynności geodezyjno-prawnych, gromadzi się w zbiorze dowodów operatu geodezyjno-prawnego.

§ 38. 1. Przebieg granic ustala się na podstawie dokumentacji geodezyjnej sporządzonej w postępowaniu:

1) rozgraniczeniowym,

2) podziałowym (administracyjnym, sądowym),

3) scaleniowym i wymiany gruntów,

4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne,

5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych,

6) uwłaszczeniowym i innych postępowaniach administracyjnych,

7) innym dopuszczonym na podstawie przepisów zarządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 5 sierpnia 1996 r. w sprawie rozgraniczania nieruchomości (Monitor Polski Nr 50, poz. 469).

2. Nie wymienione w ust. 1 granice ustalone w oparciu o zgodne oświadczenie woli osób zainteresowanych w procesie zakładania i modernizacji ewidencji są granicami uznawanymi za zgodne ze stanem prawnym.

3. Szczegółowe zasady i sposób ustalenia granic przy pracach związanych z założeniem i modernizacją ewidencji gruntów określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.

§ 39. 1. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega wyłożeniu do wglądu osób zainteresowanych przez okres co najmniej 7 dni. O wyłożeniu operatu zawiadamia się przez wywieszenie zawiadomienia na tablicy ogłoszeń organu prowadzącego ewidencję i właściwego miejscowo urzędu gminy.

2. Podmiotom ewidencji doręcza się zawiadomienie o wyłożeniu projektu operatu opisowo-kartograficznego. Zawiadomienie powinno w szczególności zawierać informacje dotyczące:

1) założenia nowej ewidencji,

2) miejsca i terminu wyłożenia projektu operatu,

3) możliwości sprawdzenia danych ujawnionych w opracowanym projekcie operatu opisowo-kartograficznego i konsekwencji ich niesprawdzenia,

4) sporządzenia protokołu wyłożenia projektu operatu,

5) pouczenia, że niestawienie się w terminie i miejscu określonym w zawiadomieniu nie stanowi przeszkody dla ujawnienia danych w operacie opisowo-kartograficznym.

3. Protokół wyłożenia, sporządzany dla obrębu, powinien w szczególności zawierać:

1) datę i miejsce sporządzenia oraz oznaczenie obrębu i jednostki ewidencyjnej,

2) dane jednostki rejestrowej z opracowanego projektu operatu opisowo-kartograficznego,

3) oznaczenie osób zainteresowanych, wraz z adnotacją o ich stawieniu się lub niestawieniu się,

4) zgłoszone uwagi i wnioski lub adnotację o ich niezgłoszeniu oraz adnotację o przedłożonych dokumentach i podpis osoby sprawdzającej,

5) stanowisko organu prowadzącego ewidencję o zasadności zgłoszonych uwag i wniosków,

6) potwierdzenie wprowadzenia zmian do projektu operatu opisowo-kartograficznego,

7) oznaczenie i podpis osoby sporządzającej protokół wyłożenia.

4. Protokół wyłożenia dołącza się do projektu operatu geodezyjno-prawnego.

5. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega zatwierdzeniu przez organ prowadzący ewidencję gruntów. Podjęcie decyzji w tej sprawie poprzedza techniczna kontrola całości dokumentacji tworzącej ewidencję, przeprowadzona przez ośrodek dokumentacji.

6. Decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu operatu opisowo-kartograficznego podaje się do wiadomości zainteresowanym przez jej wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie organu oraz właściwego miejscowo urzędu gminy na okres 14 dni, a także przez podanie informacji w tej sprawie do wiadomości publicznej w sposób przyjęty w danej miejscowości. Decyzję podaje się ponadto do wiadomości publicznej w drodze obwieszczenia ogłoszonego w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

7. Ostateczna decyzja w sprawie zatwierdzenia operatu opisowo-kartograficznego stanowi podstawę do wykonania przez ośrodek dokumentacji następujących czynności:

1) umieszczenia na dokumentach tego operatu adnotacji o ich zatwierdzeniu,

2) przyjęcia operatu geodezyjno-prawnego, operatu opisowo-kartograficznego oraz komputerowych zbiorów danych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

8. Ośrodek dokumentacji przekazuje organowi prowadzącemu ewidencję kopie dokumentów operatu opisowo-kartograficznego i geodezyjno-prawnego oraz komputerowych zbiorów danych, w zakresie ustalonym przez wojewodę. Z czynności przekazania sporządza się protokół.

Rozdział 3

Modernizacja ewidencji

§ 40. 1. W celu systematycznej poprawy obsługi osób korzystających z ewidencji przeprowadza się jej modernizację w sposób zapewniający ciągłe funkcjonowanie.

2. Modernizacja ma na celu w szczególności:

1) zmianę techniki prowadzenia ewidencji,

2) ujednolicenie zakresu informacyjnego ewidencji i dostosowanie go do przepisów niniejszego rozporządzenia,

3) udokumentowanie przebiegu granic,

4) stworzenie warunków do współdziałania z systemem ksiąg wieczystych,

5) usprawnienie obsługi systemu podatkowego, zagospodarowania przestrzennego i statystyki publicznej.

3. Zmiana techniki prowadzenia ewidencji polega na:

1) wprowadzeniu systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie danymi, opartego na jednolitych standardach,

2) przejściu na komputerowe zbiory danych,

3) pełnym zintegrowaniu mapy z danymi opisowymi,

4) wprowadzeniu urzędowego postępowania zabezpieczającego wiarygodność danych,

5) założeniu komputerowych zbiorów danych archiwalnych,

6) wprowadzeniu operatu opisowo-kartograficznego dla udokumentowania stanów komputerowej bazy danych i umożliwienia bezpośredniego wglądu w ewidencję.

§ 41. Modernizację ewidencji przeprowadza się etapami określonymi w załączniku nr 13 do rozporządzenia.

§ 42. Wyniki kolejnych etapów modernizacji ewidencji, w tej ich części, która nie wiąże się z zakładaniem ewidencji budynków, nie podlegają wyłożeniu do publicznego wglądu.

Rozdział 4

Postępowanie ewidencyjne

§ 43. 1. Postępowanie ewidencyjne stanowi zespół działań podejmowanych przez organ prowadzący ewidencję oraz ośrodek dokumentacji w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania ewidencji.

2. Postępowanie ewidencyjne obejmuje:

1) weryfikację danych,

2) archiwizację danych,

3) ochronę danych,

4) utrzymywanie łączności operacyjnej,

5) inne czynności, w dostosowaniu do warunków lokalnych.

§ 44. 1. Weryfikacja danych obejmuje:

1) sprawdzenie zgodności danych jednostki rejestrowej z treścią dokumentów dotyczących tej jednostki, zawartych w zbiorze dowodów,

2) porównanie zgodności danych dotyczących jednostki rejestrowej z wpisami zawartymi w księdze wieczystej, dotyczącej tej jednostki,

3) sprawdzenie zgodności wartości podanych w opisie przedmiotu z dokumentami źródłowymi,

4) porównanie treści mapy i sytuacji terenowej, w tym przedstawionej na zdjęciach lotniczych i stwierdzonej w trakcie inspekcji terenowych.

2. Weryfikację wykonuje się wyrywkowo w trybie kontroli doraźnych i kompleksowo co najmniej raz na 10 lat.

3. Wykonanie weryfikacji kompleksowych zapewnia organ prowadzący ewidencję.

4. Kontrole doraźne wykonuje właściwy miejscowo organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.

5. Datę weryfikacji danych odnotowuje się w objętych sprawdzeniem opisach ewidencyjnych.

§ 45. 1. Archiwizacja danych ewidencyjnych należy do zakresu obowiązków ośrodka dokumentacji.

2. Akta archiwalne ewidencji, o których mowa w art. 40 ust. 4 ustawy, stanowią:

1) operat gleboznawczej klasyfikacji gruntów,

2) roczniki zdezaktualizowanych operatów opisowo-kartograficznych,

3) roczne tabulogramy Dziennika zgłoszeń zmian.

3. Archiwum użytkowe służące do obsługi osób korzystających z ewidencji stanowią:

1) operat geodezyjno-prawny,

2) operat ewidencyjny,

3) Archiwum zapisów wycofanych.

4. W komputerowej bazie danych ewidencyjnych archiwizacji podlegają:

1) określenia podmiotów ewidencji,

2) oznaczenia (identyfikatory) ewidencyjne,

3) oznaczenia ksiąg wieczystych albo zbiorów dokumentów,

4) numeryczne opisy granic działek,

5) wartości nieruchomości,

6) powierzchnie działek.

5. Dzienniki zgłoszeń zmian prowadzi się systemem rocznym, zamyka się protokolarnie na dzień 31 grudnia każdego roku i przekazuje się do archiwum zakładowego ośrodka dokumentacji po upływie trzech lat od ich zamknięcia.

§ 46. 1. Baza danych podlega ochronie przed ingerencją zewnętrzną i zniszczeniem.

2. Ośrodek dokumentacji, realizujący zadania związane z krajowym systemem informacji o terenie, wprowadza dane do ewidencyjnych zbiorów komputerowych.

3. Imiennego upoważnienia wymaga wykonywanie czynności:

1) wprowadzenia lub wymiany danych powiązanych przestrzennie z innymi danymi,

2) scalenia wprowadzonych danych ze zbiorami istniejącymi,

3) korygowania elementów kontrolnych,

4) archiwizacji danych zdezaktualizowanych,

5) odnotowania wpisu.

4. Upoważnienia, o których mowa w ust. 3, wydaje i rejestruje właściwy miejscowo organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.

5. Kopie komputerowych zbiorów danych przechowuje się w wojewódzkim ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.

§ 47. Przy przekazywaniu danych środkami łączności komputerowej stosuje się obowiązujący standard wymiany informacji geodezyjnych.

Rozdział 5

Obsługa użytkownika ewidencji

§ 48. 1. Dokumentację operacyjną ewidencji stanowią:

1) komputerowe zbiory danych,

2) operat opisowo-kartograficzny,

3) zbiory dowodów wpisów,

4) archiwum zapisów wycofanych.

2. Operatem opisowo-kartograficznym dysponuje organ prowadzący ewidencję. Pozostałe składniki dokumentacji operacyjnej znajdują się w ośrodku dokumentacji.

§ 49. 1. Zmianą w ewidencji jest każda zmiana stanu faktycznego lub stanu prawnego działek i budynków w zakresie danych ewidencyjnych.

2. Organ prowadzący ewidencję rejestruje zgłoszenie zmian objętych ewidencją.

3. Zgłoszenie wymaga formy pisemnej.

4. Za przyjęcie zgłoszonych zmian nie pobiera się opłat.

§ 50. Uwzględnione w ewidencji zmiany ośrodek dokumentacji odnotowuje przez uzupełnienie zgłoszenia zmiany numerem jednostki rejestrowej (osoby lub działki), której konkretnie zmiana dotyczyła, oraz daty wprowadzenia zmiany do bazy danych. Dla zmian nie uwzględnionych ośrodek dokumentacji przygotowuje dokumenty niezbędne do podjęcia przez organ prowadzący ewidencję stosownej decyzji.

§ 51. O zmianach w ewidencji organ prowadzący ewidencję zawiadamia:

1) osoby zainteresowane,

2) właściwy organ w sprawach podatków: rolnego, leśnego i od nieruchomości,

3) właściwy miejscowo sąd rejonowy prowadzący księgi wieczyste w przypadku zmian dotyczących oznaczenia nieruchomości,

4) właściwe miejscowo organy statystyczne w zakresie zmian w cechach adresowych nieruchomości oraz dopisywanych i wykreślanych w ewidencji budynków.

§ 52. 1. Organ prowadzący ewidencję udziela informacji z zakresu ewidencji.

2. Udzielanie informacji polega na ustnym przekazaniu wiadomości uzyskanych z komputerowych zbiorów danych bądź na umożliwieniu zainteresowanym wglądu do operatu opisowo-kartograficznego.

§ 53. 1. Organ prowadzący ewidencję uwierzytelnia wypis i wyrys oraz kopię mapy ewidencyjnej przez opatrzenie ich stosowną klauzulą.

2. Treść i formę wypisu i wyrysu oraz treść klauzul związanych z uwierzytelnianiem określa załącznik nr 14 do rozporządzenia.

§ 54. Ośrodek dokumentacji realizuje zamówienia na udostępnianie nietypowych zestawień danych ewidencyjnych, w tym na mapy ewidencyjne, na uzgodnionych z zamawiającym warunkach umownych.

§ 55. Urzędowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją sporządza organ prowadzący ewidencję, który przesyła je do właściwego miejscowo organu państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.

§ 56. 1. Urzędowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją stanowią:

1) wykaz gruntów na dzień 1 stycznia każdego roku,

2) wykaz budynków na dzień 1 stycznia każdego roku.

2. Wykazy sporządza państwowa służba geodezyjna i kartograficzna w terminach:

1) dla gmin do dnia 1 lutego każdego roku,

2) dla województwa do dnia 15 marca każdego roku,

3) dla kraju do dnia 15 kwietnia każdego roku.

3. W terenowych i krajowych zestawieniach zbiorczych wykazuje się powierzchnie geodezyjne.

4. Szczegółowe zasady sporządzania urzędowych zestawień zbiorczych regulują odrębne przepisy.

§ 57. 1. Wykaz gruntów sporządza się według grup i podgrup rejestrowych.

2. Pole powierzchni w wykazie gruntów określa się z dokładnością do jednego hektara.

3. Wykaz gruntów zawiera powierzchnie gruntów oraz użytków gruntowych określonych w § 27.

§ 58. 1. Wykaz budynków, o których mowa w § 16, sporządza się według grup rejestrowych wyszczególnionych w § 25.

2. Wykaz budynków, o których mowa w § 17, sporządza się według funkcji podstawowych wymienionych w § 29.

Dział III

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

§ 59. Do czasu założenia ewidencji na zasadach, o których mowa w § 30-58, ewidencja prowadzona jest zarówno na podstawie komputerowych zbiorów danych oraz operatu istniejącej ewidencji. Czynności techniczne związane z prowadzeniem ewidencji założonej przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia wykonuje się na dotychczasowych zasadach.

§ 60. Operat ewidencyjny podlega odnowieniu tylko w przypadku stwierdzonej utraty czytelności. Część opisową operatu sporządza się wówczas w systemie informatycznym, o którym mowa w § 8.

§ 61. Prowadzenie ewidencji założonej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia odbywa się na podstawie dotychczasowych przepisów, z tym że istniejącą ewidencję należy dostosować do przepisów § 25 i 27 w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r.

§ 62. 1. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu ośrodek dokumentacji wprowadza system informatyczny, tworzy komputerowe zbiory danych i przygotowuje dla organu prowadzącego ewidencję dokumenty, o których mowa w § 39 ust. 8.

2. W przypadku założenia ewidencji budynków obsługę techniczną powierza się ośrodkowi dokumentacji.

§ 63. Do czasu określenia przez Głównego Geodetę Kraju, w trybie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy, jednolitego układu odniesień przestrzennych PSWG 92, właściwego dla prac geodezyjnych i kartograficznych objętych krajowym systemem informacji o terenie, przepisy § 26 ust. 2 można stosować do układów strefowych "65" i lokalnych, jeżeli są znane ich związki matematyczne bądź współczynniki transformacyjne związane z elipsoidą Krasowskiego.

§ 64. 1. Urzędowe zestawienia zbiorcze sporządza się w nowym układzie grup rejestrowych, poczynając od 31 grudnia 1998 r.

2. Wykaz budynków, o którym mowa w § 58, sporządza się w sposób określony w ust. 1, z ograniczeniem do obszarów, dla których założono już Rejestr budynków lub Kartotekę budynków.

§ 65. 1. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia tracą moc:

1) rozporządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie trybu postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Dz. U. Nr 27, poz. 159 i z 1962 r. Nr 41, poz. 194),

2) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 29 lipca 1955 r. w sprawie wzorów zgłaszania zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Monitor Polski Nr 71, poz. 894),

3) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 13 maja 1960 r. w sprawie wprowadzenia do ewidencji gruntów zmian we władaniu gruntami (Monitor Polski Nr 46, poz. 222, z 1962 r. Nr 48, poz. 234, z 1964 r. Nr 17, poz. 80, z 1965 r. Nr 69, poz. 400 i z 1967 r. Nr 47, poz. 235 oraz z 1970 r. Nr 42, poz. 319),

4) zarządzenie Ministrów Gospodarki Komunalnej oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 2 marca 1963 r. w sprawie wprowadzania do ewidencji gruntów zmian powstałych w wyniku zalesienia gruntów nieleśnych w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 26 i 27 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. o zagospodarowaniu lasów i nieużytków nie stanowiących własności Państwa oraz niektórych lasów i nieużytków państwowych (Dz. Urz. Ministerstwa Rolnictwa nr 6, poz. 23 oraz Dz. Urz. Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr 7, poz. 45),

5) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (Monitor Polski Nr 11, poz. 98 i z 1988 r. Nr 7, poz. 62).

2. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych niniejszym rozporządzeniem do istniejących operatorów ewidencji gruntów stosuje się przepisy, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

§ 66. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.